Pinksteren – Mei 2008

Vrijdag 9 mei

Na school snel naar huis, ik moet nog wat spullen inpakken want we vertrekken vandaag nog naar l’Hirondelle in Oteppe voor een extra lang weekend kamperen met mijn petekind. We laden alles in de auto en vertrekken naar Sint-Truiden, waar onze mobilhome geduldig op ons wacht onder zijn vertrouwde carport. Vandaar is het nog iets meer dan 30 km via Hannut. Onze reisgezellen – petekind, zusje, papa en een eveneens gescheiden vriend met zijn zoontje – trekken met een camping-car naar onze gezamenlijke bestemming. Een camping-car is vooral niet te verwarren met de populaire benaming voor de Franse motorhome, maar het type aanhanger waaruit je in een wip een bungalowtent open vouwt ter grote van een bescheiden woning. Vorig jaar in de zomer hebben we samen al enkele verlengde weekends doorgebracht, wij met onze oude mobilhome, Jan en de kinderen met de vouwwagen. l’Hirondelle is een vrij grote camping met een uitgestrekt park stacaravans en toerplaatsen – ze meten zichzelf dan ook graag de term ‘resort’ aan. Het zijn bijzonder ruime staanplaatsen en wanneer je de juiste percelen weet te kiezen is het er nog vrij rustig ook. Het is een ideale pleisterplaats om met kinderen naartoe te trekken, op het domein vind je een kasteel met taverne, oplucht zwembad en ruime speeltuin. Helemaal achteraan de camping sta je doorgaans er rustig, omdat deze plaatsen ook wat lager gelegen en omzoomd zijn met bomenrijen hoor je het rumoer van de druk bezochte speeltuin en sportvelden niet. Op ‘Fox’ is het ondanks het warme weer van de voorbije weken nog behoorlijk rustig, reserveren was nog niet nodig.

Wij daarheen dus. Ter plekke aangekomen, melden we ons aan: plaatsen 44 en 45 wachten op ons. Aan de balie spreekt men, net zoals in de campingwinkel, een behoorlijk mondje Nederlands maar toch loopt er weer wat mis met onze inschrijving. Wanneer onze mobilhome geparkeerd is, merkt Cris dat er 3 personen op de factuur staan terwijl we maar met zijn 2 zijn. Ik loop terug naar de receptie, maar daar is enkel nog de avondploeg aanwezig. Ik moet morgen maar eens terugkomen dan zal men het in orde maken. Ondertussen probeert Cris de schotelantenne op te stellen, nog voor de kinderen er zijn. Voor de gelegenheid hebben we de 60cm schotel op driepikkel nog eens van stal gehaald, omdat die meestal een sterker signaal geeft dan het zuignapschoteltje dat we gebruiken tijdens het ‘vrij staan’. Een half uur later hebben we beiden ons licht al laten schijnen over de uitlijning van de schotel. Zowel Cris als ikzelf hebben langs weerszijden van de mobilhome en meermaals verwoede pogingen ondernomen, vruchteloos. Enigszins teleurgesteld geven we het op. Het zal beslist geen dooie boel zijn zonder televisie maar als je zo’n ding dan toch bij je hebt, dan wil je dat het werkt… De ganse handel dan maar terug ingepakt en ik begin alvast wat stoeltjes en de tafel uit te pakken terwijl Cris de luifel uitdraait. Het is de eerste keer dat we op camping staan met deze mobilhome en we proberen de zijschermen en voorwand – overgehouden van onze oude mobilhome te bevestigen.

Ondertussen komen ook Jan, Luc en de kinderen aan. Nog andere vrienden vertoeven regelmatig in de stacaravan van hun ouders, hier in Oteppe. Voor de gelegenheid zijn ook zij met de kinderen opgekomen. Een SMSje kondigt hun aanwezigheid aan en Cris wandelt even tot ginder, ikzelf blijf om een handje toe te steken bij het opstellen van de camping-car. Wanneer er een winter tussen zit, is het altijd weer even een raadsel hoe de voortent precies in elkaar past. Het wordt al donker wanneer we eindelijk alle zeilen en tentstokken terug in de juiste volgorde hebben geplaatst. De inrichting mogen ze zelf oplossen, ik pak Duvel – onze nu wel erg enthousiaste beagle – bij de lijn en wandel ook even tot aan de caravan waar ik Cris en Martine op het terras tref bij een fles wijn. Een hartelijk weerzien. Morgen gaan we samen wat doen, maar nu wordt het tijd om terug te keren naar onze eigen plek.

De kinderen hebben al die tijd nog wat kunnen ravotten en worden in sneltempo klaar gemaakt voor de nacht wanneer we terug zijn. Het is stil, ze slapen. Beide vaders en wijzelf kruipen gezellig bij elkaar, met een biertje en een glas wijn onder de luifel van onze mobilhome. Duvel wil er graag bij zijn en laat zich nu en dan even horen. Ik heb de indruk dat hij gans Oteppe wekt met zijn geblaf. Het wordt morgen weer een bezige dag en na ruim na middernacht kruipen Cris en ik onze alkoof in.

Zaterdag 10 mei

Aangezien we de camping ondertussen wel kennen en weten dat er in de superette een ruime keuze is aan verse groeten, conserven en vriesgoed en allerhande kleinoden, zijn we gisterenavond vertrokken zonder proviand in te slaan. Ik dan ook al vroeg op – de wijn van gisterenavond zit nog een beetje achter mijn rechteroog in mijn kop – om verse broodjes en beleg te halen. Cris ligt nog te ronken in de alkoof wanneer ik Duvel na zijn ochtendwandeling terug naar binnen duw zodat ik naar de winkel kan gaan. Aan de overzijde begint er ook al wat te bewegen in de tent. De eerste kindervoetjes glijden uit de slaapplaatsen. Goedemorgen en ik haast me naar de winkel, waar ik Jan aantref. Blijkbaar ben ik toch niet als eerste terug onder de levenden. Via de caravan waar Martine en haar dochters duidelijk nog liggen te slapen slenter ik terug, daar aangekomen is iedereen al uit zijn bed gekropen en gaat het er al weer heel vrolijk aan toe. De zon schijnt, de kinderen zijn even enthousiast als de hond, ze willen alles tegelijk, maar eerst een stevig ontbijt!

Cris neemt Jente mee naar de winkel, ze bestellen broodjes voor morgen en kopen het nodig aan om vanavond een geweldige barbecue te houden. Ondertussen wordt er bij de tent en motorhome grondig opgeruimd. Wanneer Cris en Jente terug komen gesjouwd met de koopwaar, vergezel ik papa’s Jan en Luc en de drie kinderen naar de speeltuin. Cris blijft beschut tegen de zon onder de luifel zitten, glaasje wijn op tafel en een leesboek in de hand.

Onder het waakzame oog van de part-time papa’s – naar de speeltuigen spiedend van onder een parasol op het terras van de kantine – klimmen, glijden, schommelen en springen de kinderen er lustig op los. Geen moment verliezen Jan en Luc hun dierbare kroost uit het zicht, ik begrijp hun bezorgdheid volledig en prijs me gelukkig dat wij het bij een hond hebben gehouden – die trouwens druk doende is zich met zijn lijn in de knoop te wringen tussen de tafeltjes en stoelpoten door. Plots voel ik een hand op mijn schouder, het is Hans die ons hartelijk begroet. Zijn vrouw Martine is ondertussen met haar twee dochtertjes afgezakt tot bij Cris om eens een kijkje te nemen in onze motorhome. Samen zakken zij nu ook naar het warme terras af, de kinderen verstaan mekaar wonderwel en amuseren zich op de speeltuigen. Zo goed zelfs dat het middagmaal helemaal uit het oog verloren wordt. Het wordt Cris echt wel te warm in de zon, hij keert terug naar zijn leesboek. Hij neemt Duvel mee en zal wat ‘hond-sitten’ tot aan het aperitief, waarvoor we we bij Hans en Martine worden uitgenodigd. Onze vrienden vertrekken na het avondeten nog naar huis, morgenvroeg moet het richting westhoek om er een communiefeest bij te wonen.

Zondag 11 mei

Na het ontbijt vertrekt Luc met zijn zoontje even terug naar huis, Glenn wordt verwacht voor een verjaardagsfeestje. Ze komen in de late namiddag terug, maar de stemming is wat gebroken voor de kinderen. Het wordt een rustige dag. We stellen het badmintonnet op, de plaats naast de mobilhome is niet bezet en vormt een uitstekend speelveld. Luieren mag er ook al eens bij zijn met dit lome weer. Ik wandel met de hond door het bos, waar hij een uitgebreide collectie teken verzamelt, die door Cris vakkundig worden verwijderd. In de vooravond komt er een collega van me op bezoek: juf Chris van het 3de leerjaar – haar partner heeft een huis ergens verderop in Oteppe. We klinken er een glaasje champagne op en beloven morgen zelf een bezoekje te brengen aan hun stulpje, wanneer onze vrienden naar huis terug keren.

De kinderen hebben ondertussen kennis gemaakt met die van onze Gentse overburen, het gezapige badmintontornooitje mondt uit in een verkoelend watergevecht. ’s Avonds steek ik de barbecue opnieuw aan, van sommige dingen krijg je nooit genoeg. Giovanni, de 13-jarige jongen van de buren, volgt koksschool en wil kost wat kost maître spelen aan onze campingtafeltjes, we laten het ons maar welgevallen. Het wordt een zwoele nacht, voor Jan en Luc de laatste van dit lange weekend. Wij hebben ons nog een dagje extra getrakteerd bij dit verlengd weekend; na de gezellige drukte van de voorbije dagen willen we nog even helemaal kunnen leeglopen vooraleer naar huis en werk terug te keren.

Maandag 12 mei

Tegen de middag is alles ingepakt en vertrekken onze vrienden naar huis, maar we spreken af dat we de eerste gelegenheid te baat zullen nemen om er nog eens op uit te trekken met de bende. Cris en ikzelf sluiten alles af en maken ons op voor een stevige wandeling naar de stulp van Chris en Eddy. Gewapend met enkele flessen drank – je kan niet zomaar ergens met lege handen binnenvallen toch ? – vatten we de tocht aan. Het is al ver in de avond wanneer we terug aan onze mobilhome komen, net op tijd voor een rustig avondje met zijn twee…

Dinsdag 13 mei

Terug naar huis. De ganse namiddag spendeer ik aan het poetsen van de mobilhome binnen en buiten. De alkoof en de cabine waren een heus insectenkerkhof na de uitstapjes van de drie voorbije weekends !

Eerstvolgende afspraak: Na Fir Bolgh, het laatste weekend van juni en het begin van de ‘grote vakantie’.