Paasweekend 2019

Route via Google-maps

Het paasweekend wordt zomers en na onze emotrip naar Berlijn kunnen Cris en ik wel wat Qualitätszeit samen gebruiken. Vooral ik dan om de voorbije dagen zonder drama in een dankbaar perspectief te plaatsen. Alle uitvergrote besognes relativeren, alle onnodige zorgen weg rationaliseren. Doe-het-zelf-therapie. Ik heb door een of andere rare kronkel in mijn brein wat meer tijd nodig en nu en dan bevestiging van die andere vent, zeg mij gewoon dat alles altijd simpelweg in orde komt. Even loslaten, of toch proberen. We vertrekken op Goede Vrijdag voor het weekend met de camper, zonder hulplijn of backupplan, naar Klüsserath. Kunnen we gaan fietsen langs de Moezel en ontgiften van de apenkuren en de sloten bier, met Duitse zon en buitenlucht om alle muizenissen te verjagen.

Vrijdag 20 april

Traject: Leuven – Sint-Truiden – Klüsserath, 251 km

Eerder gemaakte plannen om samen met Mieke, onze campermeter en met nonkel Marc eindelijk nog eens af te kunnen spreken, hebben we door een ongevalletje in hun echte familiale kring verplicht weer opgeborgen. Maar het weer zit mee en de sfeer zit goed, alles gaat wel wat trager en na de middag sta ik bij de camper en ben al terug een beetje moe. Een teken aan de wand of gewoon wat overdaan? Ik heb er net als Cris het raden naar, maar we denken waarschijnlijk aan hetzelfde. Niet moe, maar moè zoals in de zomer. En dat moet ons dan wél weer zorgen baren. Aan het overwerk zal het dit keer echt niet liggen, zet het knipperlicht al maar op oranje. Drang nach Osten… und bunte Eier am Ostern.

Een unicum vindt plaats. Zijn Picasso en mijn Berlingo staan in Sint-Truiden samen op de hof, wanneer de neus van onze Autoroller weer naar het oosten wijst. Zurück nach Deutschland, die Sprache ist noch da! De tongval is nu toch nog geoefend, en bij Gaststätte Moselblick staat de Bitburg koud. De zon staat nog boven de wijnberg en de camper is geparkeerd, het lijkt wel zomer met dertig graden in de camper. Ik check mijn man mee in op het Moselterras met twee biertjes, spijtig genoeg nu zonder cola light. Het mobieltje ligt naast de stenen kroezen op de tafel, hunkerend naar een kort bericht. Groetjes uit Duitsland voor de jongens! En durf niet naar ginder te verhuizen, waarschuwt mijn turnjuf aan de overkant. Morgen gaan we fietsen, zoek ergens maar al een winkel, want vorige week kwam het er niet meer van. Shoppen ohne Ende, maar geen Eintopf, ingezouten Bauchspeck, zak met Klöße, Knödel in hun Beutel of Duitse Früchtetee.

Komen we in onze heimat dan moet er proviand worden gekocht, rommel die we thuis doorgaans niet vinden en toch lekker vinden. Daarvoor alleen al komen we dit weekend terug hier heen. De avond valt snel hier aan de Moezel, en over de Klüsserather Bruderschaft, de zon zakt weg achter de hoge kim en het wordt kil op het terras terwijl we wachten op het bakken van Cris zijn schnitzel en het vangen van mijn forel. Morgen gaan we fietsen naar een Netto of Edeka en het blijft weer veel te stil in Bertem.

Zaterdag 20 april

Nog geen 8u onder de morgen of daar wordt al op de camperdeur geklopt. Bruusk worden we uit onze dromen gewekt. Ik haast me van Berlijn naar de cabine, grabbel onderweg naar wat kledingstukken en zoek brilloos naar mijn portefeuille. Knots tegen een kastje en wankel op mijn benen: Guten Morgen, Sonnenschein! De deur voorzichtig open en knijpend met de niet uitgeslapen ogen stamel ik bis Montag en betaal ons verblijf aan de ongeduldige dame. Frohes Ostern! Danke, für Sie auch. In afwachting van wat meer beweging vanachter in de camper bericht ik aan Marc en Mieke dat we onze eieren nog moeten schilderen. De turnjuf lacht en ik haal de fietsen alvast van de drager.

Na het ontbijt rijden we helemaal rond een meander in de rivier, een Weinort verder stroomafwaarts op zoek naar de plaatselijke winkel. Geen spoor te vinden van Google’s informatie, fake news regeert ook al in de Trittenheimer Apotheke. Geen warenhuis, alleen een hoogst bescheiden superette en daar vinden we omzeggens niets. Het is al broeierig warm zo op de middag. Nemen we een glas wijn bij Hermes of de brug? Laat ons fietsen naar de overkant, want daar moest volgens Google ook nog een winkel zijn. Ik rij naar Leiwen, Cris dacht aan Dhron. Het plan loopt wat moeilijk, net als het pedaleren op mijn fiets. Het warenhuis is ook hier maar een winkeltje. Het is vandaag weer Stille Zaterdag, na wat gemopper in het huwelijk en op de Duitsers hun kalender, dus ook gesloten vanaf de noen.

Hij zei het al, daar bij de brug, we moesten naar Neumagen dus rijden we nog een keer terug. Geen probleem voor Cris zijn gelukkig al wat betere rug, maar er zit geen fut meer in mijn knieën en het fietspad gaat omhoog. Hij fietst vlotjes elektrisch, maar ik jammer in gedachten en krijg al schrik voor de vakantie in de zomer. Hopelijk geen herhaling van het jaar voordien, waaraan is het gelegen? Het gaat niet vooruit en ik sliep toch deze nacht. Misschien moet ik thuis dringend wat gaan trainen. Want als het tegen de maand juli echt niet vlotter fietst, moet ik stilaan toch elektrisch, want meester Stijn wordt nu echt wel oud. De schaamte, ik straks op een oude-venten-fiets. Dan kunnen we evengoed om koffie en een taartje onderweg bij de andere gepensioneerden die keuvelen in koeterwaals op een terras. Cris bestelt een grote pint en giert het uit onder een parasol bij Café und Wirtshaus Panorama. Een koppel landgenoten brabbelt er kempisch dialect, de vrouw vat een omstandige uitleg aan tegen een koppel aangelanden waarmee ze hier aan tafel zitten. Ze denkt bij zichzelf: ik vervang zijn door sein en hebben door haben, dan is het Duits. We houden het niet. Rotwein lieblich, oder ich fall um. Und Sprudelwasser, bitte. Ach kijk, daar is dat tweede drankje weer. De uitbaters van dit Winzerhaus brachten uit hun geboorteoord hier wat verder in de Eifel de original Bad Bertricher Schwanen-Windbeutel mee. Doe Cris maar een stuk van de kaastaart en mij een luftig leichte Gaumentraum!

De Netto-winkel voorbij het Romeinse vikingschip in het oudste wijnoord aan de Moezel is nog tot de avond open en we vinden er zelfs wat we zoeken, niet meer dan nodig en hetgeen er in de zadeltassen past. Maar nu moeten we ook weer terug. Een beetje verbaast informeert mijn achtervolger: rijdt gij nu zo traag omdat ge zwaar geladen zijt of denkt ge dat ik niet kan volgen? Nee, het gaat godverdomme niet meer rapper. Die wijn zit al in mijn benen! Aan een ergerlijk traag tempo trappen we met onze boodschappen langs Trittenheim weer terug naar de camper. Geen plek te vinden om nog wat te drinken, een beetje bitsig zo de ganse weg. Nee, gij wilde gewoon niet stoppen jammert mijn langzaam uitgedroogd Cris! Best, denk ik bij mijzelf. Nog één glas bier en ik geraak helemaal niet meer vooruit op die aftandse klotefiets. Pas bij het cafeetje van de camping stappen we uit het zadel en straks lopen voor bij de BBQ om paar flessen van die Dornfelder, dieprode droge of ook zoete moezelwijn.

Zo warm als de zon was op middag, zo koud wordt hier de nacht. Het zou in de kleine uurtjes nog kunnen vriezen en rond de klok van tien hebben we het buitenleven helemaal gehad. We zijn nog maar april, bedenk ik en tot dit uur buiten kunnen zitten is behoorlijk wat. Hoewel dat ene jaar in Xanten was het op Paasdag ook al ver hoogzomer. Een beetje verkleumd vluchten we uiteindelijk toch naar binnen, Cris kijkt nog naar iets op de TV en ik wacht onder de wol moedeloos op een reactie van de aap, maar die is op zaterdag weer oorverdovend stil.

Zondag 21 april

De bakker is al vroeg op de camperplaats geweest en Cris liep zelf om brood. De zon staat hoog en binnen wordt het pokkewarm, het is de schuld van Greta en Anuna. Een jaar of wat geleden stonden we daar zelfs niet bij stil, nu maak ik me op voorhand al zorgen over de drukkende dagen tijdens de zomervakantie in ons rijdende hotel. Wij staan hier net op vertrekken, voor een beklimming met de fiets. Mehring, wo die Mosel am schönsten ist, op een kilometer of 10 richting Trier. Maar eerst antwoord ik ‘Klüsserath’, aan campervrienden die vanuit Luxemburg vragen waar hun jongens ergens staan? Jos en Brigitte ontwaken hier een goeie 100 kilometer verder, misschien komen ze eens op bezoek, of misschien ook niet. Geen idee hoe of wat, het is wat gek voor één dagje, dus vertrekken wij maar met de fiets. Zolang de weg vlak ligt, gaat het trappen goed, maar bergop gaat vandaag helaas niet beter. Dat wordt waarschijnlijk toch een poterfiets.

We bezoeken er de opgraving van Rusticana, een Romeinse villa, die kwamen hier ook regelmatig op vakantie in de streek. Het verzet onze gedachten en rond de middag eten we ergens wat. Straks terug grillen op de camping en eerst hier voor de brug in Thörnich nog wat drinken want het is hier dorstig weer. 45 graden op de thermometer tegen de blinde muur, niet moeilijk dat wij hier zitten uit te drogen en het bier in onze pint verdampt. Ping. Ik hoop nog altijd op een bericht van mijn snotaap, maar het is een foto van Jos en Brigitte. Dat heeft een foto van een camper. Argeloos en al wat onder invloed van de felle zon en de tweede halve liter bier reageer ik, wij zitten ondertussen aan de overkant. Zie je niets op de foto? Ja, uw stoelen bij ònze camper! We komen eraan, want straks zijn we hier serieus verbrand. De vrienden hebben ondertussen zelf iets besteld op het Moselblickterras en we parkeren onze fietsen terug bij het camping restaurant. Grillen hoeft niet meer, de schnitzel en de forel waren hier vrijdag opperbest. Straks nog wat drinken en bijkletsen onder de luifel van de camper, want de zon zakt ook vandaag weer snel achter de bergen weg.

Het avondeten komt op tafel en ping, het wordt hier ineens terug tien graden warmer, als Lennert ons onverwacht nog een zalige pasen wenst. Het weekend kan niet meer stuk, met een stel campervrienden en een echt zomers kampeergevoel. Morgen vertrekken we met frisse tegenzin en op elastieken benen weer naar huis. Dan kort weekje werken, op naar het volgende verlengde weekend. Hemelvaart en Pinksteren staan al voor de deur en het zal weer veel te snel grote vakantie zijn.

Maandag 22 april

Traject: Klüsserath – Sint-Truiden – Leuven, 251 km