Champagne
Zaterdag 8/11
We vertrekken vanuit Sint-Truiden richting Beaunay, bestemming Bel Air een adresje uit de France Passion gids waar we vorig jaar eerder toevallig samen met Jan en Lydie hebben gestaan tijdens het Allerheiligenweekend, toen nog met onze oude Transit. Dit keer hebben we daar afgesproken met hen. Cris heeft met Jan getelefoneerd, ze zouden vrijdagavond al afreizen naar Mareuil-sur-Ay waar wij vorige week nog een nacht verbleven en zullen net als wij ergens in de loop van de namiddag bij Michel Jacquesson toekomen. Wanneer we vertrekkensklaar zijn, belt Jan ons op met de melding dat zij tegen verwachting in al ter plekke zijn. In Mareuil stonden alle camperplaatsen vol, ze hebben overnacht aan de andere kant van het kanaal en zijn ’s morgens dan maar verder getrokken.
De GPS voert ons via Hannuit richting Namen, ze stuurt ons naar de E411 richting Luxemburg om in Bouillon – tiens hier zijn we precies nog al eens geweest – de grens over te steken en zo via Reims en Epernay ter bestemming te komen. Het is net over vieren in de namiddag wanneer we eindelijk in Beaunay arriveren, onze reisgezellen stappen enthousiast uit hun Rimor om ons te verwelkom. Geïnteresseerd komen Jan en Lydie eens kijken in onze nieuwe aanwinst – nuja nieuw is een groot woord maar voor hen is het wel een verrassing want de laatste keer dat we mekaar zagen reden we nog rond in een wel heel camper die dertig jaar ervoor een pareltje was geweest. Ze hielden met het barbecuestel van mijnheer Jacquesson een plekje vrij naast hen, mocht er zich plots een toevloed campers aanbieden. Maar behalve een Franse buur staan we er moederziel alleen, rond de klok van zes komt er nog een vierde motorhome aanzetten en gaan we met zijn allen champieter proeven bij Michel en zijn vrouw.
Tussendoor bel ik even naar mijn vader, ze verblijven voor het weekend aan de Vlaamse kust en ik laat altijd graag even weten dat we veilig ter plaatse zijn geraakt. Na het avondeten zitten we gezellig bij onze vrienden in de mobilhome bij een flesje champagne – om een of andere reden wordt er nooit in onze camper verzamelen geblazen. Misschien omdat andere modellen toch wat gerieflijker zijn qua inrichting wanneer je met z’n vieren samen wil zitten. Dat we Duvel – onze dolenthousiaste beagle – mee hebben genomen voor het weekend en dat zijn bench behoorlijk wat plaats opeist op de rondzit achteraan, zal er ook wel mee te maken hebben…
Net voor middernacht wensen mekaar een goede nacht, we zullen hier in Beaunay blijven tot maandagmorgen om dan samen ons geluk te beproeven in Mareuil.
Zondag 9/11
Het is vannacht stevig beginnen regenen, ik word er nog steeds wakker van hoewel minder dan tijdens onze eerste uitstapjes. Om half acht hou ik het toch niet meer. Ik moet het bed uit. Cris ronkt gewoon verder, een plensbui of stormpje kan hem niet uit dromenland houden. Om 9u mag ik bij onze gastvrouw de bestelde stokbroden ophalen. Nog wel even tijd dus. In de camper naast ons zie ik voorlopig ook nog geen beweging. Ik zet alvast koffie en stel mijn laptop op. Het uitgelezen moment om het reisverslagje van onze trip vorige week af te werken en te posten. Duvel wordt gewekt door mijn bewegingen en hij wil graag bij me op de bank komen zitten. Even over negen is Duvel van oordeel dat het welletjes is geweest met het getokkel op de toetsen van mijn schootcomputer. Tijd om uitgelaten te worden, snel vooraleer om brood te gaan, geef ik hem zijn zin. De malse buien houden aan en Michel waarschuwt me dat er volgens de weerman niet veel beterschap in zit vandaag.
Wanneer ik terugkom met twee knapperige stokbroden is ook Cris wakker, we schuiven samen aan voor een sober ontbijt. In tegenstelling tot andere keren hebben we eens geen overdadige inkopen gedaan voor ons vertrek. Na de koffie halen we een frisse neus tussen de wijngaarden. De meeste bladeren zijn al gevallen, maar overal hangen nog trosjes blauwe druiven naar ons te lonken. Ook Duvel is er gek op. We zouden hier uren kunnen vertoeven, maar het begint weer steviger te druppelen dus keren we naar onze motorhome terug. Straks geurt onze mobilhome weer helemaal naar natte hond, lekker! Een kleverige mengelmoes van kalk en leem heeft zich aan onze schoenen gehecht, een halve wijnberg dreigt mee binnen te glippen in onze propere living. Hartelijk lachend komt onze buurman aangewandeld, hij wist wel waarom hij ervoor bedankte om ons voor deze korte wandeling te vergezellen.
In de loop van de middag klaart het op voor een luilekkere en bijna zonnige herfstnamiddag. Duvel vergezelt me tijdens een tweede poging om de wijngaarden te verkennen, terwijl Cris ijverig de breipennen laat tikken op zoek naar de ideale steek om weer maar eens een sjaal te breien – koning winter komt er dan ook aan. In de late namiddag komen twee landgenoten het erf op gezwaaid met hun motorhomes, de bijna 90-jarige vader van de wijnbouwer heeft ze ook gezien en komt hen tegenmoed. “Een restaurant? Voor het dichtst bijzijnde moet je zes kilometer verderop zijn”, de stem van Michels vader klink nog als een heldere klok en galmt over het erf. De wind trekt aan en geselt onze kleine satellietantenne die met een zuignap op het zijruitje van de cabine is vastgezet. De uitzendingen op één veranderen in een hakkelend stroom beelden en klanken. Een kleine ingreep lost dit zo op: even fijner afstellen en alles wat vaster aanschroeven – van de wind geen last meer. Wie heeft er een automatische schotel nodig?
Straks nog even gaan buurten, misschien hebben onze vrienden wel zin in een aperitiefje…
Maandag 10/11
Het stormweer heeft vannacht ongenadig tegen onze camper gebeukt. De wind rolt door de wijngaard naar beneden en schudt heftig aan onze alkoof. Omdat ik in deze deining de slaap niet kan vatten, besluit ik beneden mijn kans op een beetje nachtrust te wagen. Tevergeefs. Het loopt al tegen de middag wanneer we de bestelling hebben opgehaald en afgerekend. Samen met Jan en Lydie zetten wij koers naar Mareuil-sur-Ay. Onze reisgezellen nemen een andere route, Jan brengt ergens onderweg nog een bezoek aan een champagnehuis ergens ten velde. Ze halen er een bestelling op voor collega’s van Jan. Wij rijden in een rechte lijn naar de volgende etappe, ter plaatse aangekomen staat het plein aan de jachthaven nog steeds afgeladen vol campers. Cris stuurt onze ducato het blokje om, net voor de loosplaats gaat er zometteen een plekje vrijkomen. Mooi, we staan. Niet op de mooiste plek, maar ach voor een namiddag en een nacht. Omdat we vooraf geen inkopen hebben gedaan, wippen we in afwachting van Jan en Lydie even binnen bij de plaatselijke Casino-superette.
Wanneer we terug richting motorhome stappen, komen onze vrienden het plein opgereden. Er zijn nog steeds geen plekjes vrij gekomen, dus parkeren ze achteraan in de rij waar geen parkeervakken meer gemarkeerd zijn. Al gauw volgen anderen het voorbeeld. De gemeentelijke camperplaats staat nu écht wel vol. Terwijl Lydie in de potten roert, het is al over de middag ondertussen, plooit de automatische satellietantenne bovenop Jan’s Rimor open. Cris en ik proberen om beurten ook iets te vangen met ons kleine schoteltje, noppes. We hebben net de populieren langs het kanaal in het vizier. Na veel vijven en zessen zit er maar één ding op: de motorhome verplaatsen. Op de autoparking, waar we bij ons vorige bezoek aan Mareuil hebben overnacht omdat de afgebakende camperplaatsen toen ook volzet waren, hadden we onmiddellijk ontvangst.
Cris rijdt achteruit het parkeervak in, laag overhangende takken maken op het dak van onze camper het krijsende geluid van vingernagels op een schoolbord. Om de achterwand en het raam van onze motorhome te beschermen, bezondig ik mezelf aan een heel klein beetje vandalisme. Met een schichtige beweging breek ik het takje af dat tegen de achterkant gewrongen zit. Het televisioneel probleem is nu wel opgelost, maar wanneer de wind aan de boom schudt of wanneer onze wagen wiebelt omdat we erin rondlopen, worden we opgeschrikt door een schurend piepen van de takken die de bovenkant van de motorhome raken. Ik word al wakker van een beetje regen die op het plafond tikt, dus dit hou ik vannacht helemaal niet uit ! Er is nog stormachtiger weer op komst, als we de voorspellingen mogen geloven.
Jan heeft het schouwspel met onze schotelantenne smakelijk lachend gevolgd van achter zijn eigen TV-scherm. Hij heeft er best schik in komt er zich van vergewissen of we al beeld hebben dankzij onze verhuis. Amai, die tak op het dak zou hij er al lang hebben afgezaagd. Hij zet me aan tot nog meer vandalenstreken en ik kruip middels de ladder van onze alkoof buiten omhoog gewapend met het zaagje van mijn Leatherman. De adrenaline giert me door het lijf wanneer ik het gewraakte onderdeel van de boom naar beneden werp en als de bliksem met de ladder naar binnen verdwijn…
Vooraleer Cris en ik nog een champagnehuis gaan bezoeken, hier op enkele honderden meters om de hoek, leren we nog meer schurkenstreken van onze vriend. Hoewel je – om gebruik te maken van de nutsvoorzieningen – een jeton moet kopen in de kleine Casino, is het onderste waterkraantje aan de eerste paal gratis te gebruiken. Met behulp van Jans emmer en trechter vullen ook wij onze watervoorraad aan. Zo een trechter met flexibel stuk wil ik ook, genre hetgeen je in de auto-doe-het-zelf vindt om benzine of olie bij te vullen. Meestal vul ik de tank met een jerrycan binnen, maar als Duvel erbij is dan staat zijn bench op de bank waaronder de watertank zit en dat betekent een ganse verhuis.
Tijd om langs te gaan bij de Roland Bénard, hier wordt de godendrank nog gemaakt zoals weleer. Natuurlijk heeft elke kleinere producent hét patent op kwaliteit en zal die u vertellen dat bij hen de commercie niet speelt, maar wel de liefde voor traditie, vak en product. Toch heb ik het gevoel dat deze mensen ons geen blaasjes verkopen. We slaan een amicale babbel met de schoondochter en dalen af naar de kelders waar de zoon Bénard en zijn ouders net bezig zijn met “le dégorgement” en het afwerken van de champagneflessen die voor de feestdagen nog naar klanten en restaurants geëxpediteerd zullen worden. Kwaliteit heeft zijn prijs, we hebben ons laten charmeren en komen twee uur later en beladen met enkele kisten champagne terug bij onze motorhome aan. Het wordt al donker wanneer Jan nog even binnenwipt. Lydie is er niet bij, zij nestelde zich al pyamagewijs in bed. We laten Jan een flesje van Bénard proeven, en dat hij er beslist ook eens langs moet gaan…
Dinsdag 11/11
Wanneer we ontwaken, zijn onze vrienden al vertrokken. Jan is een wielersportfanaat en wil onderweg naar huis nog ergens een veldrit meepikken. Wij hebben ons voorgenomen om in Reims nog wat te bezoeken, dus pakken ook wij onze menage bij elkaar en zoeken de coördinaten voor Pommery – een champagnehuis met de allures van een hippe kunstgallerij en dat spreekt me wel aan. Helaas zijn de bezoeken strikt geregeld en te reserveren, enigszins teleurgesteld vertrekken ook wij dan maar terug naar huis. Onderweg krijgen we nog telefoon van Jan, zij zijn aangekomen: allez, het was weer plezant en hopelijk snel tot ziens!